luns, 1 de decembro de 2014

Diques nos buratos

Quen non fai poesía
desfaise

e evita o conflito
do alén,
á outra beira
dos diques ilóxicos
do puxilato dos miolos de peito
decapitados

a confusión do ronsel
co maldito cuspe da inocencia
da escuma,
o conflito semántico
entre o rastro ou a deixadez esquecida
dun deus con amnesia divina

des que a poesía
é o que se fai
alén das paredes que vertebran
calquera espazo

ou
calquera baleiro
ou
calquera continxencia
dialéctica
ou o sentido mesmo;


non hai lume que quente
as mans metidas noutras loitas,
noutros pantalóns,
noutros soños.




Ningún comentario:

Publicar un comentario