as noites que algún día nos fixemos,
os intres que nalgures recoñeza
das vidas que noutrora, nós quixemos.
"Es ti o mundo raro que me afasta
do ruído que acredito como alleo.
É vida cando esquezo que nos falta
teimarnos por ficar lonxe do ceo."
Vai frío des que oio o teu silencio
guindarme polas costas o seu berro,
cravando paseniño un outro aprecio.
Non doe como a vida o teu suspiro
agora xa sen aire e tan baleiro,
os últimos recordos que respiro.